Ghana is 50, let's all celebrate!

Zes maart was het groot feest in Ghana, want Ghana is 50 jaar onafhankelijk! Rond 12 uur 's nachts begon het hier met gigantisch veel en mooi vuurwerk. Alle vrijwilligers hadden vrij gekregen van het weeshuis en de scholen hadden zelfs 2 dagen vrij. Een dag om te feesten en een dag om bij te komen van het feesten. Ter ere van de 50ste verjaardag van Ghana lijkt het me wel eens tijd om wat meer te vertellen over mijn indrukken en ervaringen met het land. Nou, het is hier warm en de mensen zijn zwart. En ik soms ook door al het zand en stof. Okee, ns ff kijken wat er verder nog valt te vertellen. Laat ik maar eens beginnen bij de Ghanesen. Hele aardige en behulpzame mensen. Ze proberen blanken wel altijd af te zetten, maar dat hoort erbij. Alle blanken zijn rijk, dus die kunnen wel wat meer betalen is het motto. Ze willen daarom bijna allemaal wel met je trouwen en vinden het heel vreemd en discriminerend dat je daar binnen 1 minuut na de eerste ontmoeting niet volmondig "ja" op antwoord. Het Ghanese woord voor blanke is oubrunie, wat geloof ik een beetje een scheldwoord is en te pas en te onpas naar me wordt geroepen.
Er zijn hier hele arme mensen die echt niks hebben en mensen die best wel rijk zijn. Mijn gastgezin behoort tot die laatste. Vader Samson is dokter en moeder Florence heeft een eigen winkel. En zelfs zij wilde ons 90.000 cedis laten betalen voor een shirt wat in alle andere winkels 50.000 is. verder is ze best aardig, ook al kunnen haar bemoeizucht en schreeuwerige gedrag me soms wel irriteren. Het duurde een tijdje voordat ik de familiebanden van mijn gastgezin door had. Het komt niet zo precies of iemand nou je moeder of tante is en iedereen kan je sister zijn. Helen en Rose zijn zussen van elkaar en tantezeggers van Florence. Helen is de oudste en moet daarom het huishouden doen en koken. Abigail en Rose van 8 helpen haar daar bij. Abigail is de 16-jarige hulp (of huisslaaf). Zij veegt 's ochtends om half 6 in en om het huis, werkt daarna de hele dag in Florence winkel en helpt 's avonds Helen. En dan heb je nog Seth en Denifja, de biologische kinderen van Florence. Zij hoeven in huis niks te doen en gaan naar een andere (duurdere) school dan Rose. De kinderen zijn vaak erg grappig en hebben eigenlijk alles wat ze willen. En nog komen ze regelmatig bij Jo en mij met de mededeling: "I want balloon / book /your bottle, etc." Hoezo, verwend? Maar t is dus wel gezellig met de kids.

Het verkeer is hier ook fantastisch geregeld. Daar hebben ze 1 heel belangrijk middel voor. Het heet een toeter en het werkt ongeveer als volgt. Je toetert bij elk kruispunt opdat het overige verkeer weet dat ze niet voor je moeten gaan rijden. Je toetert ook als je iemand (wandelaar, fiets, auto)inhaalt, opdat de ander niet opeens uitwijkt. Je toetert ter begroeting als je een bekende ziet. Je toetert als je taxi bent en wilt weten of de wandelaars met de taxi willen. En dan zijn er natuurlijk nog wel meer dingen waarbij het ook noodzakelijk is te toeteren, maar ik geloof dat jullie het nu wel snappen. Gewoon ff toeteren dus, dan komt alles goed. Zelfs de geiten die hier overal en nergens los rondlopen snappen het. Superveilig dus.

Nou verder is het hier allemaal erg gezellig en momenteel zo rond de 44 graden en vermaak ik me nog prima. Afgelopen week zijn we met een ploegje bij het schooltje in Egg Village langs geweest. De schilder was daar al druk bezig en wij hebben ook nog even creabea meegeverft. We hebben 2 klassen opgeleukt met het alfabet, cijferlijsten en tekeningen. In het weeshuis gaat alles ook nog steeds goed. Afgelopen week zijn er 3 nieuwe kinderen bij gekomen. Een tweeling van 1 jaar en een babietje van 1 maand. Alledrie zijn ze graatmager, echt eng gewoon. Hopenlijk komen ze gauw wat aan. Het babietje is ook nog zo klein, volgens mij zou die in Nederland in de couveuse aan het infuus liggen ofzo. Elk botje is te zien.
Afgelopen nacht heb ik een nachtdienst gedaan. Ook best leuk om eens mee te maken. Rond half 3 opstaan en babies voeden en verschonen. Daarna moeten ook de kinderen van 2 tot een jaar of 8 naar de wc, van top tot teen gewassen en schone kleren aan. En dan weer op bed. In Besease ga ik elke nacht in het weeshuis slapen, dus kon ik nu mooi wennen.